W momencie, w którym ubezpieczona i odprowadzająca comiesięczne składki osoba osiągnie odpowiedni wiek – nazywany wiekiem emerytalnym – może zakończyć aktywność zawodową, a jednocześnie uzyskuje prawo do comiesięcznych świadczeń pieniężnych – emerytury. Wiek emerytalny różnić się może od siebie na podstawie kilku czynników. Pierwszym z nich jest płeć. Kobiety zwykle osiągają wiek emerytalny wcześniej niż mężczyźni. Wiek emerytalny niższy niż dla większości osób wynikać może także ze specyfiki wykonywanego zawodu (jest on na przykład niższy dla policji bądź górników). Organizacja sposobu realizacji wypłaty świadczeń emerytalnych określana jest mianem systemu emerytalnego. Na system emerytalny patrzeć można w sposób dwojaki – po pierwsze w skali mikroekonomicznej, po drugie makroekonomicznej. Skala mikroekonomiczna dotyczy jednostek, a konkretnie zapewnienia osobom starszym bezpieczeństwa materialnego i uchronienia ich przed drastycznym spadkiem poziomu i jakości życia wynikającego z obniżonych dochodów do domowego budżetu. W skali makroekonomicznej system emerytalny doprowadzić ma do wzrostu gospodarczego, wywierając pozytywny wpływ na rynek pracy i rynek kapitałowy. Poza emeryturą osobom osiągającym wiek emerytalny i zaprzestającym zawodowej aktywności przysługuje dodatkowe, jednorazowe świadczenie zwane odprawą emerytalną. Jakie są warunki jej przyznania?
Komu przysługuje odprawa emerytalna i jaka jest jej wysokość?
Odprawa emerytalna, zgodnie z polskim Kodeksem Pracy nie może być niższa niż wynosi miesięczne wynagrodzenie osoby, której przysługuje. Na wyższą odprawę liczyć mogą między innymi urzędnicy państwowi bądź nauczyciele. Odprawa przysługuje każdej osobie, bez względu na formę umowy, czyli osoby zatrudnione na umowę o pracę, mianowania, powołania, wyboru, czy też spółdzielczej umowy o pracę. Nie ma na nią wpływu staż pracy, ani też staż pracy u konkretnego pracodawcy, który świadczenie to ma wypłacić. Wzmianka o tym powinna się znaleźć w świadectwie pracy.
Najnowsze komentarze